Ժամանակին ադրբեջանական տուրիստական գործակալությունները զանգվածաբար դեպի Արծվաշեն ուղևորություններ էին կազմակերպում:

Քաղաքականությունը, դա նշանակում է ձևացնել, թե չգիտես այն, ինչ գիտեն բոլորը, և գիտես այն, ինչ չգիտի ոչ ոք։ Ձևացնել, թե չես լսել այն, ինչ լսել են բոլորը...

Ալիևի կողմից ամենօրյա ռեժիմով նվաստացվող տուզիկ Նիկոլը կրկին Բաքվին ուղղված առաջարկով է հանդես եկել:

Անգամ վախենում եմ պատկերացնել, թե Փաշինյան-Ալիև ծրագրի իրագործմամբ ինչ կկատարվի Հայաստանի հետ։ Մեզ ծանր, չափազանց ծանր օրեր են սպասվում։ Սարսափով պետք է ասեմ, որ անգամ 44-օրյա պատերազմը ավելի տանելի է թվալու, քան այն, ինչ մեզ սպասվում է Փաշինյան-Ալիև ծրագրի իրագործման պարագայում...

Հարավկովկասյան աշխարհաքաղաքական համայնապատկերը 1920-1928 թվականներին. Վրաստան՝ դեպի Արևմուտք, Ադրբեջան՝ դեպի Թուրքիա, Հայաստան՝ դեպի Արևմուտք (սրտատրոփ սպասում առ Սևրի պայմանագիր): Իսկ Ռուսական կայսրության տարածքում արյունալի քղաքացիական պատերազմ է...

Եթե սկսել եք հայրենականը կամ տեղականը գովազդել, դա լավ է, բայց մի քանի հանգամանք կա, առանց որի հաշվանցման ջուր ծեծոցի է դառնում ամենը:

Նախիջևանի հետ շփման գծում կան հատվածներ, որտեղ 1990-ականների հաղթական պատերազմի ժամանակ հայկական զորքը խորհրդային վարչական սահմաններից մի քանի հարյուր մետր հետ է շպրտել թշնամուն` ապահովելու Արարատի, Վայոց ձորի և Սյունիքի մարզերի բնակչության անվտանգությունը։

ՔՊ-ի մտքի թուրքականացումն աստիճանաբար ավելի ու ավելի ակնհայտ է դրսևորվում։ Փաշինյանն Արցախի հայաթափումն ու հայոց մեծագույն ռազմավարական կորուստները տարածքային, ռազմական, մշակութային, տնտեսական բնագավառներում, փորձում է ներկայացնել որպես մեծ հաղթանակի համար նախադրյալների ստեղծում...

Բազմիցս ասել եմ և հիմա կրկնում եմ՝ ստալինյան ժամանակներից ի վեր, Հայաստանում երբեք նման քաղաքական հետապնդումներ և այսքան քաղբանտարկյալներ չեն եղել։ Վերջին շրջանում հատկապես բռնություններն ու քաղաքական հետապնդումները սաստկացել են։ Հետապնդվում, ձերբակալվում են ոչ միայն հունիսի 12-ի հանրահավաքի մասնակիցները, ՀՅԴ անդամները, այլև այն մարդիկ, ովքեր համակրում են շարժմանը, օրինակ՝ GG սեփականատերը։ Այլևս անիմաստ է դիմել անհայրենիք, նյութապաշտ ՔՊ-ականներին,ծախված, բթամիտ ոստիկաններին, նույնպես ծախված քննիչներին, դատախազ-դատավորներին։

Շուրջ 80 տարի քիչ թե շատ արդյունավետ գործող միջազգային ֆինանսատնտեսական համակարգը, որ ստեղծվեց 2-րդ համաշխարհայինից հետո՝ Բրետոն Վուդս քաղաքում, մեր օրերում կանգնել է անկման եզրին: